අපේ ශිෂ්ටාචාරය බිහිවුනේ අපි එකිනෙකා අතර සන්නිවේදනයේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහටයි ඉතිං ඒ සන්නිවේදනයේ අග්‍රඵලය වුනේ අපි එකිනෙකා අතර පවතින භාෂාව නිර්මාණය වීමයි. එක් අතකින් සලකා බලනකොට කලාව කියන්නේත් සන්නිවේදනයේ භාෂාත්මක නිර්මිතයක් කියලා කියන්න පුළුවන්.ඉතිං මේ කලාවේ පවතින භාෂාව හැඩගැසෙන්නේ එහි වු ආකෘතික හැඩතලයන්ට සාපේක්ෂවයි.ඒකියන්නේ සාහිත්‍ය,සිනමාව,ඡායාරූපය,නර්තනය යන හැඩතල ආකෘතිවලට සාපේක්ෂව ඒවායේ භාෂාව නිර්මාණය වී ඇත.
ඉතිං මේ භාෂාත්මක නිර්මිතයන් මගින් අපි අවට තියන සාමාන්‍ය ලෝකය නිර්මාණාත්මකව ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා.මේ නිර්මාණාත්මක භාෂාව පුළුල් වෙනවාය කියන්නේ වෙනත් විදිහකට කියනවා නම් යම් පදනමක් ඇතිව පුළුල්ව සමාජයේ ඇති ඇත්ත පෙන්නන්න පුළුවන් නාට්‍යක් හෝ ෆිල්ම් එකක් නිර්මාණය කරනවා කියලා කියන්නේ අපේ මිනිස්සුන්ගේ චින්තනය බොහොම විශීෂ්ඨයි කියන ඇත්තයි ඒ කියන්නේ අපේ සමාජයේ මිනිසුන්ගේ විෂය සීමාව ඒකියන්නේ චින්තනය පුළුල් වීමයි
මිනිසා කියන්නෙම භාෂාත්මක නිර්මිතයක්.මිනිසා මිනිසෙක් වෙන්නෙම මිනිසාට භාෂාවක් ඇති නිසයි.ඉතිං මේ කලාත්මක හැඩතල(සිනමාව නාට්‍ය නවකතාව නර්තනය) තුළ පුළුල් අවකාශයක් තුළ අරුත්ගැන්වීම සිදුවන්නේ මිනිසා අතින්මයි ඉතිං සිනමා කෘතියක් නිවැරදිව කියවීම කියන්නේ මිනිසා විසින්ම පුළුල් ලෙස අරුත්ගැන්වු භාෂාවක් කියවීමයි.
සිනමාව රූපය කේන්ද්‍රකරගත් කලාමාධ්‍යයක් ඉතිං රූපය කියන්නේ මොකක්ද? එය හදුනා ගත යුත්තේ කෙසේද?රූපය‍ට රූපය යැයි කිව්වේ කවදා ඉඳලද මේ දේවල් ගැන පස්සේ කතාකරමු..........
Posts
0 comments:
Post a Comment