සැබෑ පාඨකයෙක් බිහිවෙන්නේ ලේඛකයාගේ මරණය තුළින්...මේ බ්ලොග් එක ඔයගොල්ලෝ කියවන කොටත් මගේ මරණය සිදුවී හමාරයි. හැබැයි හිතන්න එපා ම්ම් ඇත්තට්ම් බ්ලොග් එකක් ලියලා තියලා මැරෙන්න තීරණය කලා කියලා, හරියට වෙරෝනිකා මැරෙන්න තීරණය කළා වගේ. හරි, කොහොමවුනත් මේ බ්ලොග් වියමනෙන් මම ඉවත් වෙනවා. වෙලාවකට මට හිතෙනවා මේ ලෝකේ පුදුමාකාර තැනක් කියලා.ඒක ඉතිං සාමාන්‍යයිනේ මොකද මේ ලෝකේ බිහිවෙලා තියෙන්නේ පුදුමාකාර විදිහටයි.සරළව කියනවා නම් මේ ලෝකේ තියෙන දේවල් තේරුම් ගන්න තියෙන භාෂාවන් නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේත් පුදුම විදිහටයි.ඉතිං අපි මේ ලෝකේ දේවල් අර්ථකතනය කරගන්නේ විවිධ භාෂාවන්ගෙන්, ඒ භාෂාවන්ට සාපේක්ෂවයි.ඇත්තටම මේ භාෂාවෙන් තොරව මනුෂ්යයාට චින්තනයක් තියෙනවා කියලද හිතන්නේ? ඇත්තටම නෑ... භාෂාවෙන් තොරව මනුෂ්යයාට කිසිදු පැවැත්මක් නෑ.පුදුමයි නේද... පොඩි කාලේ අපිට හිතුනද අපි කථා කරන භාෂාව නැතුව අපිට ජීවත් වෙන්න බැහැ කියලා. අපිට විවිධ සිදුවීම් තේරුම් ගන්නට වගේම අනෙක් අයට පහදා දෙන්නටත් අනිවාර්යෙන් ම භාෂාවක අවශ්‍යතාවයක් පැන නගිනවා.
ඉතිං සිනමාවටත්,සිනමාව කියවන්නට අනිවාර්ය භාෂාවක් තියෙනවා මේ භාෂාව රූප භාෂාව කියලා අපිටම අර්තථකතනය කරගන්න පුළුවන්. අපි මේ උත්සාහ කරන්නේ එක් භාෂාවකින් තවත් භාෂාවක් අර්ථ දක්වන්න... (හරිම විනෝද වැඩක් නේ...) උදාහරණයක් ගත්තොත් අපි සාහිත්‍යයේදී හිතන දේවල්, සාහිත්‍යය කියන වියමනට ඇතුළත් කරන්න පුළුවන්. ඒ වගේම සාහිත්‍ය කියන්නේ කිසිම සීමා මායිමක් නැති ඕනම කෙ‍නෙක්ට ඕනම දෙයක් හිතාගන්න පුළුවන් කලාමාධ්‍යයක්.හැබැයි සිනමාවෙදී නම් ඒ සෙල්ලං හරියන්නේ නෑ. මොකද සිනමාවේ රූපභාෂාව පෙන්විය යුතුයි. ඒ වගේම ඒ භාවිතා කරපු රූප භාෂාවට ඕනැම භාෂෘවක් අතික්‍රමණය කිරීමේ හැකියාවක් තිබිය යුතුයි.අන්න එතකොටයි අපිට හිතෙන්නේ ඒ ෆිල්ම් එක සිරා බොක්කටම වදින ෆිල්ම් එකක් කියලා.ඉතිං ඒ වගේ ෆිල්ම් එකක් රූප භාෂාවෙන් හරියටම කියවන්නේ කොහොමද? රූපරාමුවේ හතරකොන වගේම ඉන් එහා අධ්‍යක්ෂවරයා විසින් බැහැරකරපු, ඉංගිසියෙන් කියනවා නං EXCLUDE කරපු මතවාදය අනුවත් ෆිල්ම් එක කියවීමේ හැකියාවක් තියෙනවා.මේ ගැන අපි හැමදෙයක්ම ගොඩක් සුහදව වගේම හෙමීට කතාකරමු හදිස්සියක් නැනේ......
Posts
0 comments:
Post a Comment