සිනමා කියවීම කලෙකට පසුව.......

ඇත්තටම සිනමා කෘතියක පෙළ කියවනවිට ඉන් ධ්වනිත වෙන අරුත අපි හරිය‍ටම තේරුම් ගන්නේ කොහොමද? සිනමාවට ඊටම ආවේනික වෙච්ච භාෂාවක් තියෙනවා.සිනමා පටයේ පෙළText එක කියවනකොට චරිත ගොඩනැංවීම,දෙබස්,කතා ආඛ්‍යාණය තුළින් පමණක් සිනමාකෘතියක අන්තර්ගතය සම්පුර්ණයෙන් ග්‍රහණය කරගැනීමටවත් රසවිදීමටවත් නොහැකියි.එක අතකට බලනකොට සිනමා කෘතියක පොදු සත්‍යයක් ඇත.ඒකියන්නේ සිනමාව කියන්නේ පොදු කලාවක් කියනඑක අපි හැමෝ‍ටම පිළිගන්න පුලුවන් සත්‍යයක්.සිනමා රූපරාමුවක කැමරා කෝණ,චරිත ස්ථානගතවීම,පසුතලය,රූපරාමු සංරචනය‍,ආලෝකකරණය,වේෂනිරූපණය යන සියල්ලගේම සංකලනයෙන්ම රූපරාමුවේ අන්තර්ගතය අර්ථගැන්වේ.

කාලයෙන් කාලයට දේශයෙන් දේශයට වෙනස්වෙන සිනමාවේ සිනමාරූපී භාෂාවේ පොදුබව වටහා ගැනීම පිළිබදව ඊලගට කතාකරන්න බලමු. අදට ඇති......

සිනමා රූපරාමුව කියවීම

අපේ ශිෂ්ටාචාරය බිහිවුනේ අපි එකිනෙකා අතර සන්නිවේදනයේ ප්‍රතිඵලයක් විදිහටයි ඉතිං ඒ සන්නිවේදනයේ අග්‍රඵලය වුනේ අපි එකිනෙකා අතර පවතින භාෂාව නිර්මාණය වීමයි. එක් අතකින් සලකා බලනකොට කලාව කියන්නේත් සන්නිවේදනයේ භාෂාත්මක නිර්මිතයක් කියලා කියන්න පුළුවන්.ඉතිං මේ කලාවේ පවතින භාෂාව හැඩගැසෙන්නේ එහි වු ආකෘතික හැඩතලයන්ට සාපේක්ෂවයි.ඒකියන්නේ සාහිත්‍ය,සිනමාව,ඡායාරූපය,නර්තනය යන හැඩතල ආකෘතිවලට සාපේක්ෂව ඒවායේ භාෂාව නිර්මාණය වී ඇත.

ඉතිං මේ භාෂාත්මක නිර්මිතයන් මගින් අපි අවට තියන සාමාන්‍ය ලෝකය නිර්මාණාත්මකව ප්‍රතිනිර්මාණය කිරීමේ හැකියාව තියෙනවා.මේ නිර්මාණාත්මක භාෂාව ‍පුළුල් වෙනවාය කියන්නේ වෙනත් විදිහකට කියනවා නම් යම් පදනමක් ඇතිව පුළුල්ව සමාජයේ ඇති ඇත්ත පෙන්නන්න පුළුවන් නාට්‍යක් හෝ ෆිල්ම් එකක් නිර්මාණය කරනවා කියලා කියන්නේ අපේ මිනිස්සුන්ගේ චින්තනය බොහොම විශීෂ්ඨයි කියන ඇත්තයි ඒ කියන්නේ අපේ සමාජයේ මිනිසුන්ගේ විෂය සීමාව ඒකියන්නේ චින්තනය පුළුල් වීමයි

මිනිසා කියන්නෙම භාෂාත්මක නිර්මිතයක්.මිනිසා මිනිසෙක් වෙන්නෙම මිනිසාට භාෂාවක් ඇති නිසයි.ඉතිං මේ කලාත්මක හැඩතල(සිනමාව නාට්‍ය නවකතාව නර්තනය) තුළ පුළුල් අවකාශයක් තුළ අරුත්ගැන්වීම සිදුවන්නේ මිනිසා අතින්මයි ඉතිං සිනමා කෘතියක් නිවැරදිව කියවීම කියන්නේ මිනිසා විසින්ම පුළුල් ලෙස අරුත්ගැන්වු භාෂාවක් කියවීමයි.

සිනමාව රූපය කේන්ද්‍රකරගත් කලාමාධ්‍යයක් ඉතිං රූපය කියන්නේ මොකක්ද? එය හදුනා ගත යුත්තේ කෙසේද?රූපය‍ට රූපය යැයි කිව්වේ කවදා ඉඳලද මේ දේවල් ගැන පස්සේ කතාකරමු..........

සිනමා රූපරාමුව කියවීම

සැබෑ පාඨකයෙක් බිහිවෙන්නේ ලේඛකයාගේ මරණය තුළින්...මේ බ්ලොග් එක ඔයගොල්ලෝ කියවන කොටත් මගේ මරණය සිදුවී හමාරයි. හැබැයි හිතන්න එපා ම්ම් ඇත්තට්ම් ​බ්ලොග් එකක් ලියලා තියලා මැරෙන්න තීරණය කලා කියලා, හරියට වෙරෝනිකා මැරෙන්න තීරණය කළා වගේ. හරි, කොහොමවුනත් මේ බ්ලොග් වියමනෙන් මම ඉවත් වෙනවා.  වෙලාවකට මට හිතෙනවා මේ ලෝකේ පුදුමාකාර තැනක් කියලා.ඒක ඉතිං සාමාන්‍යයිනේ මොකද මේ ලෝකේ බිහිවෙලා තියෙන්නේ පුදුමාකාර විදිහටයි.සරළව කියනවා නම් මේ ලෝකේ තියෙන දේවල් තේරුම් ගන්න තියෙන භාෂාවන් නිර්මාණය වෙලා තියෙන්නේත් පුදුම විදිහටයි.ඉතිං අපි මේ ලෝකේ දේවල් අර්ථකතනය කරගන්නේ විවිධ භාෂාවන්ගෙන්, ඒ භාෂාවන්ට සාපේක්ෂවයි.ඇත්තටම මේ භාෂාවෙන් තොරව මනුෂ්‍යයාට චින්තනයක් තියෙනවා කියලද හිතන්නේ? ඇත්තටම නෑ... භාෂාවෙන් තොරව මනුෂ්‍යයා‍ට කිසිදු පැවැත්මක් නෑ.පුදුමයි නේද... පොඩි කාලේ අපිට හිතුනද අපි කථා කරන භාෂාව නැතුව අපිට ජීවත් වෙන්න බැහැ කියලා. අපිට විවිධ සිදුවීම් තේරුම් ගන්නට වගේම අනෙක් අයට පහදා දෙන්නටත් අනිවාර්යෙන් ම භාෂාවක අවශ්‍යතාවයක් පැන නගිනවා.

ඉතිං සිනමාවටත්,සිනමාව කියවන්නට අනිවාර්ය භාෂාවක් තියෙනවා මේ භාෂාව රූප භාෂාව කියලා අපිටම අර්තථකතනය කරගන්න පුළුවන්. අපි මේ උත්සාහ කරන්නේ එක් භාෂාවකින් තවත් භාෂාවක් අර්ථ දක්වන්න... (හරිම විනෝද වැඩක් නේ...) උදාහරණයක් ගත්තොත් අපි සාහිත්‍යයේදී හිතන දේවල්, සාහිත්‍යය කියන වියමනට ඇතුළත් කරන්න පුළුවන්.  ඒ වගේම සාහිත්‍ය කියන්නේ කිසිම සීමා මායිමක් නැති ඕනම කෙ‍නෙක්ට ඕනම දෙයක් හිතාගන්න පුළුවන් කලාමාධ්‍යයක්.හැබැයි සිනමාවෙදී නම් ඒ සෙල්ලං හරියන්නේ නෑ. මොකද සිනමාවේ රූපභාෂාව පෙන්විය යුතුයි. ඒ වගේම ඒ භාවිතා කරපු රූප භාෂාවට ඕනැම භාෂෘවක් අතික්‍රමණය කිරීමේ හැකියාවක් තිබිය යුතුයි.අන්න එතකොටයි අපිට හිතෙන්නේ ඒ ෆිල්ම් එක සිරා බොක්කටම වදින ෆිල්ම් එකක් කියලා.ඉතිං ඒ වගේ ෆිල්ම් එකක් රූප ‍භාෂාවෙන් හරියටම කියවන්නේ කොහොමද? රූපරාමුවේ හතරකොන වගේම ඉන් එහා අධ්‍යක්ෂවරයා විසින් බැහැරකරපු, ඉංගිසියෙන් කියනවා නං EXCLUDE කරපු මතවාදය අනුවත් ෆිල්ම් එක කියවීමේ හැකියාවක් තියෙනවා.මේ ගැන අපි හැමදෙයක්ම ගොඩක් සුහදව වගේම හෙමීට කතාකරමු හදිස්සියක් නැනේ......